Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прыка́з м., ист. прика́з;

Пасо́льскі прыка́з — Посо́льский прика́з

прыказа́ць: ка́жа, ка́жа, ды яшчэ́ і прыка́жа говори́т, говори́т, да ещё и приговори́т

прыка́зваць несов.

1. пригова́ривать;

б’е і ~вае — бьёт и пригова́ривает;

2. причита́ть

пры́казка ж.

1. посло́вица;

стаць ~кай — войти́ в посло́вицу;

2. при́сказка;

гэ́та п., а ка́зка напе́радзеэ́то при́сказка, а ска́зка впереди́

пры́казкавы посло́вичный

прыка́зны ист.

1. прил. прика́зный;

~ныя лю́дзі — прика́зные лю́ди;

2. в знач. сущ. прика́зный

прыка́зчык м., ист. прика́зчик

прыка́зчыца ж., уст. прика́зчица

прыка́зчыцкі уст. прика́зчичий, прика́зчицкий

прыкало́ць сов.

1. приколо́ть, прикрепи́ть;

п. бант — приколо́ть (прикрепи́ть) бант;

2. (убить) приколо́ть;

п. штыко́м — приколо́ть штыко́м