прыка́з м., ист. прика́з;
Пасо́льскі прыка́з — Посо́льский прика́з
прыказа́ць: ка́жа, ка́жа, ды яшчэ́ і прыка́жа говори́т, говори́т, да ещё и приговори́т
прыка́зваць несов.
1. пригова́ривать;
б’е і ~вае — бьёт и пригова́ривает;
2. причита́ть
пры́казка ж.
1. посло́вица;
стаць ~кай — войти́ в посло́вицу;
2. при́сказка;
гэ́та п., а ка́зка напе́радзе — э́то при́сказка, а ска́зка впереди́
прыка́зны ист.
1. прил. прика́зный;
~ныя лю́дзі — прика́зные лю́ди;
2. в знач. сущ. прика́зный
прыка́зчык м., ист. прика́зчик
прыка́зчыца ж., уст. прика́зчица
прыка́зчыцкі уст. прика́зчичий, прика́зчицкий
прыкало́ць сов.
1. приколо́ть, прикрепи́ть;
п. бант — приколо́ть (прикрепи́ть) бант;
2. (убить) приколо́ть;
п. штыко́м — приколо́ть штыко́м