Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прагруката́ць сов., разг., в разн. знач. простуча́ть; прогрохота́ть, прогреме́ть; прогромыха́ть

прагрукаце́ць сов., разг., см. прагруката́ць

прагру́каць сов., разг., в разн. знач. простуча́ть, просту́кать; прохло́пать; прогро́хать; прогрохота́ть

прагрыза́цца несов.

1. прогрыза́ться;

2. страд. прогрыза́ться, проеда́ться; прогла́дываться; см. прагрыза́ць

прагрыза́ць несов. (делать дыру) прогрыза́ть, проеда́ть; прогла́дывать; см. прагры́зці 1

прагры́зены прогры́зенный, прое́денный; прогло́данный; см. прагры́зці 1

прагры́зці сов.

1. (сделать дыру) прогры́зть, прое́сть; проглода́ть;

пацу́к ~з падло́гу — кры́са прогры́зла пол;

2. (нек-рое время) прогры́зть, прое́сть; проглода́ть

прагры́зціся сов. прогры́зться

прагрыме́ць сов., прям., перен. прогреме́ть; (о громе, выстреле и т.п. — ещё) прогрохота́ть;

е́ла ўсю ночбезл. прогреме́ло всю ночь;

~меў по́езд — прогрохота́л по́езд;

імя́ вынахо́дцы ~ме́ла на ўвесь свети́мя изобрета́теля прогреме́ло на весь мир

прагрэ́бены прогребённый; расчи́щенный; см. прагрэ́бці 1