ступа́ць несов. ступа́ть; шага́ть; см. ступі́ць I;
◊ нага́ не ~па́ла — нога́ не ступа́ла
ступе́нь
1. ж., в разн. знач. сте́пень;
с. майстэ́рства — сте́пень мастерства́;
у пэ́ўнай ~ні — в изве́стной сте́пени;
с. параўна́ння — грам. сте́пень сравне́ния;
звыча́йная с. — грам. положи́тельная сте́пень;
узве́сці ў с. — мат. возвести́ в сте́пень;
2. ж. (лестницы) ступе́нь, ступе́нька;
падыма́цца па ~нях — поднима́ться по ступе́нькам;
3. м., обл. (ноги) ступня́ ж.;
◊ ні ў яко́й ~ні — ни в како́й сте́пени
ступе́нька ж., уменьш. ступе́нька
ступе́ньчатасць ж., прям., перен. ступе́нчатость
ступе́ньчаты прям., перен. ступе́нчатый
ступі́цца сов. иступи́ться;
нож ~пі́ўся — нож иступи́лся
ступі́ць I сов. ступи́ть; шагну́ть;
с. не́калькі кро́каў — ступи́ть не́сколько шаго́в;
◊ кро́ку не с. — (без каго, чаго) ша́га не сту́пит (без кого, чего);
нага́ не с. — (куды) нога́ не сту́пит (куда);
не дава́ць кро́ку с. — не дава́ть ша́гу сде́лать;
кро́ку не́дзе с. — ша́гу не́где ступи́ть;
кро́ку не́льга с. — ша́гу нельзя́ ступи́ть
ступі́ць II сов. иступи́ть;
с. пілу́ — иступи́ть пилу́
сту́плены исту́пленный; см. ступі́ць II
сту́плівацца несов., возвр., страд., см. ступля́цца