шту́рханне ср., в разн. знач. толка́ние; см. шту́рхаць
штурхану́ць сов., однокр. толкну́ть, толкану́ть
шту́рхацца несов., возвр., страд. толка́ться
шту́рхаць несов., в разн. знач. толка́ть; пина́ть; см. штурхну́ць
штурхе́ль
1. род. штурхяля́ м. толчо́к; пино́к;
2. межд., в знач. сказ. толк
штурхну́ць сов., в разн. знач. толкну́ть; пнуть;
ш. ка́мень — толкну́ть ка́мень;
ш. ло́кцем — толкну́ть ло́ктем;
ш. спра́ву — толкну́ть де́ло;
ш. ядро́ — спорт. толкну́ть ядро́
штуршо́к, -шка́ м., в разн. знач. толчо́к; (удар ногой — ещё) пино́к;
ш. ле́вай руко́й — толчо́к ле́вой руко́й;
падзе́мныя ~шкі́ — подзе́мные толчки́;
гэ́та размо́ва паслужы́ла ~шко́м для разго́ртвання падзе́й — э́тот разгово́р послужи́л толчко́м для развёртывания собы́тий
шту́цар м., воен., тех. шту́цер