Verbum

сіне́нне ср. (действие) сине́ние, си́нька ж.; см. сіні́ць

сі́нены

1. прич. синённый; см. сіні́ць;

2. прил. синёный

сінера́ма ж., кино синера́ма

сінеро́д, -ду м., хим. синеро́д

сінеро́дны синеро́дистый, синеро́дный

сінестэзі́я ж., психол. синестези́я

сіне́ц (род. сінца́) м., зоол. сине́ц

сіне́цца несов. сине́ться, сине́ть;

удалечыні́ ~не́ўся бор — вдали́ сине́лся бор

сіне́ць несов., в разн. знач. сине́ть;

у жы́це сіне́юць васількі́ — во ржи сине́ют васильки́;

ру́кі сіне́юць ад хо́ладу — ру́ки сине́ют от хо́лода

сіне́ча ж., разг. синева́, синь