Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

кры́зісны кри́зисный

крык (род. кры́ку) м.

1. крик; вскрик; вопль; (гусиный, лебединый) клик;

к. аб дапамо́зе — крик (вопль) о по́мощи;

2. шум, галдёж;

кры́кам крыча́ць — кри́ком крича́ть;

апо́шні к. мо́ды — после́дний крик мо́ды;

к. душы́ — крик души́;

зайсці́ся ад ~ку — изойти́ кри́ком

кры́кет ж., спорт. кри́кет

крыклі́ва нареч., прям., перен. крикли́во; см. крыклі́вы

крыклі́васць ж., прям., перен. крикли́вость; см. крыклі́вы

крыклі́вы

1. в разн. знач. крикли́вый;

~вае дзіця́ — крикли́вый ребёнок;

к. го́лас — крикли́вый го́лос;

2. перен. (претенциозный) крича́щий, крикли́вый;

к. ўбор — крича́щий (крикли́вый) наря́д

кры́кнуць сов., однокр.

1. кри́кнуть; вскри́кнуть;

2. кри́кнуть, прикри́кнуть

кры́кса м. и ж., разг. кри́кса

крыку́н, -на́ м., разг. крику́н

крыку́ха ж., разг. крику́ха, крику́нья