Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

сту́кат, -ту м. стук (непреры́вный), стуча́ние ср.

стуката́ць несов., разг. сту́кать, стуча́ть

стукатня́ ж., разг. стукотня́

сту́каўка ж. (карточная игра) сту́калка

сту́кацца несов.

1. сту́каться, ударя́ться;

2. (друг с другом) ста́лкиваться;

1, 2 см. сту́кнуцца;

3. (пытаться войти) стуча́ться;

с. ў дзве́ры — стуча́ться в дверь

сту́каць несов.

1. (производить звук ударом) сту́кать, ударя́ть, хло́пать;

2. (наносить удар) сту́кать, ударя́ть;

3. (заставлять удариться) ста́лкивать;

1-3 см. сту́кнуць 1-3;

4. (производить стук) стуча́ть;

у ку́зні ~каў мо́лат — в ку́знице стуча́л мо́лот;

~кае ў скро́няхбезл. стучи́т в виска́х;

5. стуча́ть, стуча́ться;

с. у акно́ — стуча́ть (стуча́ться) в окно́

сту́кнуты

1. сту́кнутый, уда́ренный;

2. сто́лкнутый;

1, 2 см. сту́кнуць 2, 3

сту́кнуцца сов.

1. сту́кнуться, уда́риться;

хло́пец ~нуўся паты́ліцай аб сцяну́ — ма́льчик сту́кнулся (уда́рился) заты́лком о сте́ну;

2. (друг с другом) столкну́ться;

с. лоб у лоб — столкну́ться лоб в лоб

сту́кнуць сов.

1. (произвести стук ударом) сту́кнуть, уда́рить, хло́пнуть, хвати́ть;

с. кулако́м па стале́ — сту́кнуть (уда́рить, хвати́ть) кулако́м по столу́;

2. (нанести удар) сту́кнуть, уда́рить;

с. па ка́рку — сту́кнуть (уда́рить) по ше́е;

3. (заставить удариться) столкну́ть;

с. ілба́мі — столкну́ть лба́ми;

4. разг. (выпить) хло́пнуть, сту́кнуть;

5. разг. (исполниться — о летах) сту́кнуть;

мне ~нула два́ццаць гадо́ў — мне сту́кнуло два́дцать лет;

~нула ў галаву́ — сту́кнуло в го́лову

стук-сту́к межд. тук-ту́к