Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

прыгне́чанасць ж. (настроение, состояние) угнетённость, удручённость; пода́вленность, прида́вленность

прыгне́чанне ср. угнете́ние, притесне́ние; порабоще́ние

прыгне́чаны

1. прич., прил. угнетённый, притеснённый; порабощённый;

2. прич., прил. угнетённый, удручённый; пода́вленный; прида́вленный;

3. обл. прижа́тый, прида́вленный, пригнетённый;

1-3 см. прыгне́сці;

4. сущ. угнетённый

прыгнёт, -ту м., мн. нет гнёт, угнете́ние ср., притесне́ние ср.; порабоще́ние ср.; и́го ср.;

пад ~там — под бре́менем

прыгно́ены подгноённый

прыгну́ты при́гнутый; приклонённый; см. прыгну́ць

прыгну́цца сов. пригну́ться; приклони́ться;

дрэ́вы ~ну́ліся да зямлі́ — дере́вья пригну́лись (приклони́лись) к земле́

прыгну́ць сов. пригну́ть; приклони́ть;

п. цвік — пригну́ть гвоздь;

п. галаву́ — пригну́ть го́лову;

п. галі́ну дрэ́ва да зямлі́ — пригну́ть ве́тку де́рева к земле́

прыгнясці́ сов., см. прыгне́сці

прыгнята́льна нареч. угнета́юще, удруча́юще, подавля́юще