вы́гарадзіць сов., прям., перен., разг. вы́городить;
в. ча́стку лу́гу — вы́городить часть лу́га;
в. ся́бра — вы́городить дру́га
вы́гаралы
1. прич. вы́горевший;
на ~лым ме́сцы расла́ малада́я трава́ — на вы́горевшем ме́сте росла́ молода́я трава́;
2. в знач. прил. вы́горевший, вы́горелый;
в. на со́нцы рукза́к — вы́горевший (вы́горелый) на со́лнце рюкза́к
выгара́нне ср. выгора́ние; см. выгара́ць
выгара́ць несов., см. выга́рваць
вы́гарбіцца сов. вы́гнуться
выга́рванне ср. выгора́ние; см. выга́рваць
выга́рваць несов., в разн. знач. выгора́ть;
га́за ху́тка ~вае ў ля́мпе — кероси́н бы́стро выгора́ет в ла́мпе;
матэ́рыя ~вае на со́нцы — мате́рия выгора́ет на со́лнце
вы́гаркі ед. нет, тех. вы́гарки
вы́гарнены, см. вы́гарнуты