перасту́кнуцца сов. пересту́кнуться
пераступа́нне ср. переступа́ние; см. пераступа́ць I 2
пераступа́ць I несов.
1. переступа́ть, переша́гивать;
2. переступа́ть;
3. перен. переступа́ть; наруша́ть; преступа́ть;
1-3 см. пераступі́ць I;
4. (двигаться, ступая с ноги на ногу) переступа́ть;
ён ле́дзьве ~па́ў нага́мі — он е́ле переступа́л нога́ми
пераступа́ць II несов.
1. уступа́ть;
2. (делать уступку) уступа́ть;
3. (што) поступа́ться (чем);
1-3 см. пераступі́ць II
пераступі́ць I сов.
1. переступи́ть, перешагну́ть;
п. це́раз паро́г — переступи́ть (перешагну́ть) че́рез поро́г;
2. переступи́ть;
п. на но́вае ме́сца — переступи́ть на но́вое ме́сто;
п. з нагі́ на нагу́ — переступи́ть с ноги́ на́ ногу;
3. перен. переступи́ть, нару́шить; преступи́ть;
п. мяжу́ прысто́йнасці — переступи́ть (нару́шить) грани́цу прили́чия;
п. зако́н — преступи́ть зако́н
пераступі́ць II сов.
1. уступи́ть;
я ~пі́ў яму́ сваю́ чаргу́ — я уступи́л ему́ свою́ о́чередь;
2. (сделать уступку) уступи́ть;
старо́му чалаве́ку трэ́ба п. — ста́рому челове́ку на́до уступи́ть;
3. (што) поступи́ться (чем);
я лепш сваё ~плю́ — я лу́чше свои́м поступлю́сь
перастыва́ць несов., разг. перестыва́ть
перасты́ць сов., разг. пересты́ть
перасу́д, -ду м. (повторный суд) пересу́д
перасу́джаны разг. пересу́женный; см. перасудзі́ць
перасу́джванне ср., разг. пересу́живание; см. перасу́джваць
перасу́джвацца несов., страд., разг. пересу́живаться; см. перасу́джваць