звыка́цца (з кім, чым) несов. свыка́ться, привыка́ть (к кому, чему)
звыка́ць несов. (приобретать привычку) привыка́ть; см. звы́кнуць
звы́кла нареч. и в знач. сказ. привы́чно; обы́чно;
з. папра́віць ху́стку — привы́чно попра́вить плато́к;
усё мне тут знаёма і з. — всё мне здесь знако́мо и привы́чно
звы́класць ж.
1. привы́чность, обы́чность;
2. на́вык м.;
з. у пра́цы — на́вык в рабо́те
звы́клы привы́чный; обы́чный
звы́кнуцца (з кім, чым) сов. свы́кнуться, привы́кнуть (к кому, чему)
звы́кнуць сов. (приобрести привычку) привы́кнуть;
звык на́шча куры́ць — привы́к натоща́к кури́ть
звысо́ку нареч. све́рху; свысока́
звычаёвы (установленный обычаем) обы́чный;
~вае пра́ва — юр. обы́чное пра́во
звы́чай, -чаю м.
1. обы́чай;
старада́ўні з. — стари́нный обы́чай;
2. чаще мн. нра́вы;
3. привы́чка ж., обы́чай; обыкнове́ние ср.