Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

шапта́ць несов.

1. в разн. знач. шепта́ть;

2. перен. (издавать тихие звуки) шепта́ть; шелесте́ть

шапту́н, -на́ м.

1. зна́харь, колду́н, шепту́н;

2. (тот, кто шепчется) шепту́н;

3. (доносчик) шепту́н, нау́шник

шапту́ха ж.

1. зна́харка, колду́нья, шепту́ха;

2. (та, которая шепчется) шепту́нья;

3. (доносчица) шепту́нья, нау́шница

шапчы́на ж., разг., уничиж. шапчо́нка

шапяля́ва нареч. шепеля́во

шапяля́васць ж. шепеля́вость

шапяля́віць несов., см. шапяля́ць

шапяля́вы шепеля́вый

шапяля́ць несов. шепеля́вить

шапяну́ць сов., однокр. шепну́ть