выхава́целька ж., разг., см. выхава́льніца
вы́хавацца сов. воспита́ться
вы́хаваць сов. воспита́ть
вы́хад, -ду в разн. знач. и (о месте, через которое выходят) -да м. вы́ход;
в. на рабо́ту — вы́ход на рабо́ту;
в. кні́гі ў свет — вы́ход кни́ги в свет;
в. з вайны́ — вы́ход из войны́;
в. збо́жжа з гекта́ра — вы́ход зерна́ с гекта́ра;
у кіназа́ле было́ не́калькі ~даў — в киноза́ле бы́ло не́сколько вы́ходов;
в. акцёра — вы́ход актёра;
◊ ве́даць усе́ хады́ і ~ды — знать все ходы́ и вы́ходы;
шука́ць ~ду са стано́вішча — иска́ть вы́ход из положе́ния
вы́хаджаны I разг. вы́хоженный, исхо́женный; см. вы́хадзіць I
вы́хаджаны II разг. вы́хоженный; см. вы́хадзіць II
вы́хадзец, -дца м. вы́ходец
вы́хадзіцца I сов., спец. (перебродить) вы́ходиться;
пі́ва ~дзілася — пи́во вы́ходилось
вы́хадзіцца II сов., разг. опра́виться;
хво́ры зусі́м ~дзіўся — больно́й совсе́м опра́вился
вы́хадзіць I сов., разг. вы́ходить, исходи́ть;
~дзіў уве́сь лес — вы́ходил (исходи́л) весь лес
вы́хадзіць II сов., разг. вы́ходить;
в. хво́рага — вы́ходить больно́го
вы́хадка ж.
1. (поступок) вы́ходка, вы́пад м., проде́лка;
2. тех. вы́ходка
выхадна́я ж., сущ. выходна́я;
яна́ сёння в. — она́ сего́дня выходна́я