вы́радак, -дка м., разг.
1. вы́родок, отро́дье ср.; уро́д, уро́дец; уро́дина м. и ж.;
2. презр. (о никчёмном человеке) ублю́док, межеу́мок;
3. презр. и́зверг;
фашы́сцкія ~дкі — фаши́стские и́зверги;
◊ у сям’і́ не без вы́радка — посл. в семье́ не без уро́да
выраджа́льнасць ж. вырожда́емость
выраджа́цца несов., в разн. знач. вырожда́ться
выраджэ́нец, -нца м. вырожде́нец
выраджэ́нка ж. вырожде́нка
выраджэ́нне ср. вырожде́ние
выраджэ́нцкі вырожде́нческий
вы́радзіцца сов., в разн. знач. вы́родиться;
старажы́тныя жывёлы ~дзіліся — дре́вние живо́тные вы́родились
вы́радзіць сов., разг. роди́ть; произвести́ на свет
выража́льнік м., см. выра́знік