прыпрага́цца несов., возвр., страд. припряга́ться; см. прыпрэ́гчыся, прыпрага́ць
прыпрага́ць несов., прям., перен. припряга́ть
прыпра́дзены припрядённый
прыпражны́
1. прил. пристяжно́й; (о способе запряжки — ещё) выносно́й;
2. в знач. сущ. пристяжна́я, пристя́жка
прыпра́сці сов. припря́сть
прыпра́ўка ж.
1. полигр. припра́вка;
2. приде́лка, прила́дка;
1, 2 см. прыпра́віць 3, 4
прыпраўле́нне ср.
1. приправле́ние;
2. полигр. приправле́ние, припра́вка ж.;
1, 2 см. прыпра́віць 2, 3
прыпра́ўлены
1. кул. припра́вленный, запра́вленный; сдо́бренный;
2. перен. припра́вленный;
3. полигр. припра́вленный;
4. приде́ланный, прила́женный;
1-4 см. прыпра́віць
прыпраўля́нне ср.
1. кул. сда́бривание;
2. приде́лывание, прила́живание;
1, 2 см. прыпраўля́ць 1, 4
прыпраўля́цца несов., страд. приправля́ться; заправля́ться; сда́бриваться; приде́лываться, прила́живаться; см. прыпраўля́ць