вы́трушчыць сов., разг. вы́крошить, вы́ломать;
в. шы́бу — вы́крошить (вы́ломать) стекло́
вы́трываць сов.
1. вы́терпеть, вы́держать;
2. стерпе́ть, сдержа́ться
вы́трымана нареч. вы́держанно
вы́трыманасць ж. вы́держанность
вы́трыманы
1. прич. вы́держанный;
в. ў раство́ры — вы́держанный в раство́ре;
2. в знач. прил. вы́держанный;
стро́га ~ная лі́нія — стро́го вы́держанная ли́ния;
в. чалаве́к — вы́держанный челове́к
вы́трымаць сов.
1. в разн. знач. вы́держать;
ру́кі не ~маюць — ру́ки не вы́держат;
в. экза́мен — вы́держать экза́мен;
яго́ трэ́ба в. до́ма — его́ ну́жно вы́держать до́ма;
в. віно́ — вы́держать вино́;
2. (не поддаться) устоя́ть, вы́держать, вы́нести;
в. бу́ру — вы́держать (вы́нести) бу́рю (устоя́ть про́тив бу́ри);
3. (проявить выдержку) вы́держать, вы́терпеть, стерпе́ть, утерпе́ть;
◊ в. хара́ктар — вы́держать хара́ктер;
папе́ра ўсё ~мае — посл. бума́га всё сте́рпит
вы́трымка I ж. (цитата) вы́держка; извлече́ние ср.
вы́трымка II ж.
1. вы́держка, самооблада́ние ср.;
2. фото вы́держка
вытры́мліванне ср. выде́рживание; см. вытры́мліваць 1
вытры́млівацца несов., страд. выде́рживаться; см. вытры́мліваць 1
вытры́мліваць несов.
1. в разн. знач. выде́рживать;
2. выде́рживать, выноси́ть;
3. (проявлять выдержку) выде́рживать;
1-3 см. вы́трымаць