праку́днік м., разг. прока́зник, бедоку́р
праку́дніца ж., разг. прока́зница, бедоку́рка
пракукава́ць сов., в разн. знач. прокукова́ть
пракукарэ́каць сов., в разн. знач. прокукаре́кать
пракульга́ць сов.
1. (нек-рое время) прохрома́ть;
2. (пройти, хромая) проковыля́ть
пракультывава́ць сов. прокультиви́ровать;
п. гле́бу пе́рад ся́ўбой — прокультиви́ровать по́чву пе́ред се́вом
праку́раны
1. в разн. знач. проку́ренный;
2. прокопчённый;
1, 2 см. пракуры́ць
пракура́т м., обл. прокура́т, проходи́мец
пракура́тар м., ист. прокура́тор
пракурату́ра ж. прокурату́ра