прынале́жаць (да чаго) несов. принадлежа́ть (к чему)
прынале́жнасць ж.
1. (да чаго) принадле́жность (к чему);
п. да арганіза́цыі — принадле́жность к организа́ции;
2. (да чаго) прича́стность (к чему);
п. да маста́цтва — прича́стность к иску́сству;
3. (характерная особенность) принадле́жность;
царкоўнаславяні́змы былі́ ~сцю кні́жнай мо́вы — церковнославяни́змы бы́ли принадле́жностью кни́жного языка́
прынале́жны
1. (да чаго) принадлежа́щий (к чему);
2. (да чаго) прича́стный (к чему);
лю́дзі, ~ныя да літарату́ры — лю́ди, прича́стные к литерату́ре;
3. грам. притяжа́тельный;
п. займе́ннік — притяжа́тельное местоиме́ние
прына́мсі вводн. сл. по кра́йней ме́ре
прынаня́ты разг. прина́нятый; см. прынаня́ць
прынаня́ць сов., разг. принаня́ть;
п. рабо́чых — принаня́ть рабо́чих
прынараві́цца сов. принорови́ться
прынараві́ць сов. принорови́ть
прынараўле́нне ср. принора́вливание
прынараўля́цца несов., возвр., страд. принора́вливаться