вы́лузаць сов. вы́лущить, вы́шелушить
вылу́званне ср. вылу́щивание, вышелу́шивание
вылу́звацца несов.
1. вылу́щиваться, вышелу́шиваться;
2. перен., разг. вывёртываться, вырыва́ться, выпу́тываться;
1, 2 см. вы́лузацца;
3. страд. вылу́щиваться, вышелу́шиваться; см. вылу́зваць
вылу́зваць несов. вылу́щивать, вышелу́шивать
вы́лузнуцца сов., см. вы́лузацца
вы́лузнуць сов., см. вы́лузаць
вы́лупак, -пка м., прост.
1. вы́лупившийся птене́ц;
2. (о глазастом ребёнке) лупогла́зый;
3. буту́з
вы́лупіцца сов.
1. (о птенцах) вы́лупиться, вы́клюнуться;
яшчэ́ не ўсе кураня́ты ~піліся — ещё не все цыпля́та вы́лупились (вы́клюнулись);
2. прост. (напуститься на кого-л.) наки́нуться, набро́ситься;
3. прост. (вытаращить глаза) вы́лупиться, вы́таращиться, уста́виться
вы́лупіць I сов., разг. вы́драть, вы́рвать;
в. ліст з кні́гі — вы́рвать лист из кни́ги
вы́лупіць II сов., прост. вы́лупить, вы́пучить, вы́пялить, вы́таращить, вы́катить (глаза);
◊ в. во́чы — вы́таращить глаза́, уста́виться
вы́лупіць III сов., разг. (побить кого-л.) отколоти́ть, отлупи́ть, вы́драть
вы́луплены I разг. вы́дранный, вы́рванный; см. вы́лупіць I
вы́луплены II прост. вы́лупленный, вы́пученный, вы́пяленный, вы́таращенный, вы́каченный; см. вы́лупіць II
вы́луплены III разг. отколо́ченный, отлу́пленный, вы́дранный; см. вы́лупіць III