зае́зд, -ду м.
1. (действие) зае́зд;
2. спорт. зае́зд;
у пе́ршым ~дзе ўдзе́льнічаюць тры кані́ — в пе́рвом зае́зде уча́ствуют три ло́шади
зае́зджаны прям., перен. зае́зженный; см. зае́здзіць 1
зае́зджы зае́зжий;
з. арты́ст — зае́зжий арти́ст
зае́здзіць сов.
1. прям., перен. зае́здить;
каня́ зусі́м ~дзілі — ло́шадь совсе́м зае́здили;
з. ця́жкай пра́цай — зае́здить тяжёлой рабо́той;
2. (начать ездить) зае́здить;
трамва́і ~дзілі — трамва́и зае́здили
зае́здка ж., спорт. зае́здка
зае́зны: з. дом уст. зае́зжий дом;
з. двор — постоя́лый двор
заеката́ць сов., разг. завопи́ть (от боли)
зае́нчыць сов. (жалобно) застона́ть
зае́сці сов., в разн. знач. зае́сть;
туга́ зае́ла — тоска́ зае́ла;
з. прыдзі́ркамі — зае́сть приди́рками;
з. ляка́рства цу́крам — зае́сть лека́рство са́харом;
я́кар зае́ла — безл. я́корь зае́ло