ве́руючы м., сущ. ве́рующий
верф (род. ве́рфі) ж. верфь
ве́рфавы ве́рфный, верфяно́й
верх м.
1. (род. ве́рху) в разн. знач. верх;
в. гары́ — верх горы́;
фу́тра з суко́нным ве́рхам — шу́ба с суко́нным ве́рхом;
2. только мн., муз. верхи́;
у яе́ до́бра гуча́ць вярхі́ — у неё хорошо́ звуча́т верхи́;
3. (род. ве́рха) (верхняя часть предмета) верх; (у шляпы — ещё) ту́лья ж.;
наня́ць в. да́чы — снять верх да́чи;
◊ узя́ць в. — взять верх;
в. даскана́ласці — верх соверше́нства;
з ~хам — с ве́рхом;
це́раз в. — че́рез край;
чый в. — чей верх;
мой (твой, яго́, яе́ і г.д.) в. — мой (твой, его́, её и т.д.) верх
верхаві́на ж. верху́шка, маку́шка, ма́ковка
верхаві́нка ж.
1. уменьш.-ласк. верху́шечка, маку́шечка;
2. верху́шка
верхаві́нкавы верху́шечный, маку́шечный
верхаві́нне собир., ср. верши́ны
верхаві́нны верху́шечный, маку́шечный
верхаво́д м., разг. верхово́д, глава́рь, вожа́к; заправи́ла, закопёрщик