Verbum

wild

[waɪld]

1.

adj.

1) дзі́кі

2) нецывілізава́ны

wild man — дзіку́н -а́ m

3) разгу́льны, распу́сны

to live a wild life — жыць распу́сным жыцьцём

4) запусьце́лы

5) ашале́лы, разью́шаны

wild with rage — ашале́лы ад гне́ву

6) бу́рны

a wild storm — бу́рная навальні́ца

7) невераго́дны, дзі́ўны, недарэ́чны

8) жо́рсткі, лю́ты

2.

n.

1) дзіч, дзі́касьць f.

2) пустэ́ча f.; абло́га f.

3.

adv.

дзі́ка, да дзі́касьці

•

- drive wild

- run wild

- take a wild stab

- wild fire

- wild flower

- wild goose chase

- wild land

wild animal

зьвер зьвяра́ m., зьвяр’ё n., coll.

wild animals

зьверына́ f., coll. зьвяр’ё n.

wild boar

дзік -а́ m.

wild fire

вялі́кі пажа́р (які́ ця́жка патушы́ць)

wild flower

палява́я або́ лясна́я кве́тка

wild goose chase

бессэнсо́ўная заду́ма, паго́ня за пусты́м

wild land

дзі́кі, ненасе́лены край

Wild West, wild West

Дзі́кі За́хад (захо́дняя ча́стка ЗША да ўсталява́ньня там стабі́льнай ула́ды)

wildcat

[ˈwaɪldkæt]

n.

1) Zool. рысь f.

2) запа́льчывы чалаве́к

3) рызыко́ўнае гандлёвае прадпрые́мства

•

- wildcat stocks

- wildcat strike