Verbum

own

[oʊn]

1.

adj.

1) со́бскі, ула́сны

The house is her own — Дом е́йны ўла́сны

2) ро́дны

my own father — мой ро́дны ба́цька

2.

n.

со́бскасьць

3.

v.

1) мець (як ула́снасьць)

He owns much land — Ён ма́е шмат зямлі́

2) прызнава́ць сваі́м

He owned his guilt — Ён прызна́ў сваю́ віну́

His father will not own him — Яго́ны ба́цька не прызнае́ яго́ сваі́м

•

- come into one’s own

- hold one’s own

- of one’s own

- on one’s own

owner

[ˈoʊnər]

n.

со́бсьнік, ула́сьнік, улада́льнік -а, гаспада́р -а́ m.

ownerless

[ˈoʊnərləs]

adj.

безгаспада́рны (пра маёмасьць), без ула́сьніка

ownership

[ˈoʊnərʃɪp]

n.

улада́ньне n. чым-н.; ула́снасьць f.; пра́ва на ўла́снасьць