Verbum

owe

[oʊ]

v., owed, owing

1) быць вінава́тым

2) быць абавя́заным, быць у даўгу́

We owe a great deal to our parents — Мы шмат чым абавя́заны на́шым бацька́м

owing

[ˈoʊɪŋ]

adj.

1) ві́нны, ві́нен; вінава́ты

a man owing money — чалаве́к вінава́ты гро́шы

2) нале́жны

pay what is owing — заплаці, што нале́жыць

3) які́ выніка́е з чаго́

owing to — з прычы́ны чаго́; дзя́куючы чаму́; у вы́ніку чаго́, праз што

owl

[aʊl]

n.

сава́ f.

owlet

[ˈaʊlət]

n.

савяня́ n.

owlish

[ˈaʊlɪʃ]

adj.

саві́ны; падо́бны да савы́

own

[oʊn]

1.

adj.

1) со́бскі, ула́сны

The house is her own — Дом е́йны ўла́сны

2) ро́дны

my own father — мой ро́дны ба́цька

2.

n.

со́бскасьць

3.

v.

1) мець (як ула́снасьць)

He owns much land — Ён ма́е шмат зямлі́

2) прызнава́ць сваі́м

He owned his guilt — Ён прызна́ў сваю́ віну́

His father will not own him — Яго́ны ба́цька не прызнае́ яго́ сваі́м

•

- come into one’s own

- hold one’s own

- of one’s own

- on one’s own

owner

[ˈoʊnər]

n.

со́бсьнік, ула́сьнік, улада́льнік -а, гаспада́р -а́ m.

ownerless

[ˈoʊnərləs]

adj.

безгаспада́рны (пра маёмасьць), без ула́сьніка

ownership

[ˈoʊnərʃɪp]

n.

улада́ньне n. чым-н.; ула́снасьць f.; пра́ва на ўла́снасьць