Verbum

high

[haɪ]

1.

adj.

1) высо́кі (буды́нак, цана́, тэмпэрату́ра)

2) вышэ́йшы, гало́ўны (пра ранг)

a high official — вышэ́йшая службо́вая асо́ба

3) вялі́кі

a high wind — мо́цны ве́цер

4) Mus. a high note (voice) — высо́кая но́та (высо́кі го́лас)

5) у са́мым разга́ры

high summer — разга́р ле́та

at high noon — у са́мы по́ўдзень

6) дарагі́ (цано́ю)

Strawberries are high in winter — Суні́цы дарагі́я ўзі́мку

7) вясёлы

high spirits — вясёлы прыўзьня́ты настро́й

2.

adv.

1) высо́ка

2) раско́шна, бага́та

to live high — жыць бага́та, на шыро́кую нагу́

to fly high Fig. — высо́ка лётаць, мець вялі́кія пля́ны, надзе́і, амбі́цыі

high and low — усю́ды

3.

n.

вышыня́ f.

•

- high and mighty

high and mighty

ганары́сты, пыхлі́вы; напы́шлівы, наха́бны

high ball, highball

[ˈhaɪbɔl]

мешані́на сьпіртно́га напо́ю з газава́най вадо́й

high bluffs

стро́місты бе́раг, абрыў -ву m.

High Court, High Court of Justice

Вярхо́ўны Суд

high school

сярэ́дняя шко́ла

high sea

а) высо́кія мо́цныя хва́лі

б) адкры́тае мо́ра

highland(s)

[ˈhaɪlənd]

n.

го́рны край, го́рная мясцо́васьць; узго́рак -ка m.

Highlander

[ˈhaɪləndər]

n.

1) шатля́ндзкі го́рац

2) жаўне́р шатля́ндзкага во́йска

highlife

[ˈhaɪlaɪf]

n.

вышэ́йшыя сфэ́ры грама́дзтва; жыцьцё гэ́тага грама́дзтва