Verbum

end

[end]

1.

n.

1) кане́ц -ца́ m.

2) мэ́та f.

He had gained his end — Ён дасягну́ў свае́ мэ́ты

3) вы́нік, рэзульта́т -у m.

4) кане́ц -ца́ m., сьмерць f.

5) аста́так -ку m., фрагмэ́нт -у m., уры́вак -ўку m.

6) ме́жы pl.; край -ю m.

There was no end to her patience — Ня было́ ме́жаў е́йнай цярплі́васьці

2.

v.t.

канча́ць, зака́нчваць

3.

v.i.

канча́цца; паміра́ць

4.

adj.

канцавы́, кане́чны

the end result — кане́чны вы́нік

•

- at loose ends

- in the end

- make both ends meet

- put an end to

endanger

[ɪnˈdeɪndʒər]

v.t.

ста́віць пад небясьпе́ку, ствара́ць небясьпе́ку; рызыкава́ць (жыцьцём)

endear

[ɪnˈdɪr]

v.t.

1) рабі́ць мі́лым, прымуша́ць палюбі́ць

2) Obsol. здабыва́ць не́чае пачуцьцё

endearment

[ɪnˈdɪrmənt]

n.

1) пяшчо́та, ла́ска f.

2) выяўле́ньне пяшчо́ты

term of endearment — пяшчо́тныя сло́вы

endeavo(u)r

[ɪnˈdevər]

1.

v.

спрабава́ць; шчы́ра стара́цца, намага́цца; сі́ліцца

2.

n.

спро́ба f., стара́ньне n., вы́сілак -ку m., намага́ньне n.

ending

[ˈendɪŋ]

n.

1) заканчэ́ньне n.

2) сьмерць f.

3) Gram. канча́так -ку m.

endless

[ˈendləs]

adj.

бяско́нцы; бяскра́йны, бязьме́жны

endlessly

[ˈendləsli]

adv.

бяско́нца, бязьме́жна

endlessness

[ˈendləsnəs]

n.

бяско́нцасьць, бяскра́йнасьць f.

endorse

[ɪnˈdɔrs]

v.t.

1) ухваля́ць; пацьвярджа́ць; падтры́мваць

2) квітава́ць по́дпісам

3) падпі́сваць (чэ́к)