wreathe
[ri:ð]
1.
v.t.
1) пле́сьці, віць вяно́к
2) упрыго́жваць вянка́мі
3) Figur. абвіва́ць
Mist wreathed the hills — Тума́н абві́ў узго́ркі
2.
v.i.
ві́цца
The smoke wreathed upward — Дым ві́ўся ўго́ру
wreck
[rek]
1.
n.
1) руі́на, разва́ліна f.
2) разбурэ́ньне, зьнішчэ́ньне n.
3) касьця́к -а́ m. (разбу́ранага)
The wrecks of six ships were cast upon the shore — Касьцякі́ шасьцёх разьбі́тых караблёў былі́ вы́кінутыя на бе́раг
2.
v.t.
1) разбура́ць; разва́льваць; зьнішча́ць; руйнава́ць
2) спрычыня́ць ава́рыю, зьнішчэ́ньне; руйнава́ць
wreckage
[ˈrekɪdʒ]
n.
1) абло́мкі, разва́ліны pl.
2) зьнішчэ́ньне n.
wrecker
[ˈrekər]
n.
1) разбура́льнік -а m.
2) разва́льнік -а m. (пра чалаве́ка або́ машы́ну)
3) цяга́ч, авары́йнік -а m.
it took three wreckers to clear the road after an accident — Спатрэ́біліся тры авары́йнікі, каб расчы́сьціць даро́гу пасьля́ ава́рыі
wrench
[rentʃ]
1.
n.
1) га́ечны ключ
2) рыво́к -ўка́ m.
to give it a sudden wrench — рапто́ўна пацягну́ць за што, рэ́зка ірвану́ць, таргану́ць што
The knob broke off when he gave it a sudden wrench — Кля́мка адлама́лася, калі́ ён рэ́зка пацягну́ў яе́
3) зьвіх, вы́віх -у m.
4) Figur. туга́, журба́ f.; боль -ю m.
it was a wrench to leave the old home — Балю́ча было́ пакіда́ць стары́ дом
5) Figur. перакру́чаньне (значэ́ньня, сэ́нсу)
2.
v.t.
1) выкру́чваць; вырыва́ць
The police officer wrenched the gun out of the man’s hand — Міліцыя́нт вы́рваў рэвальвэ́р з рук чалаве́ка
2) выві́хваць
He wrenched his arm — Ён вы́віхнуў руку́
3) перакру́чваць (значэ́ньне, сэнс)
•
- throw a wrench into
wrest
[rest]
1.
v.t.
1) крутану́ць, вы́круціць, вы́рваць сі́лаю
2) Figur. выкрыўля́ць, скажа́ць
2.
n.
1) выкру́чваньне n.
2) ключ (для нала́джваньня піяні́на, цымба́лаў)
wrestle
[ˈresəl]
v.i.
1) ду́жацца, баро́цца
2) змага́цца
We wrestle with the problems — Мы змага́емся з прабле́мамі
wrestler
[ˈreslər]
n.
ду́жаньнік -а, барэ́ц -ца́ m.
wrestling
[ˈreslɪŋ]
n.
клясы́чная або́ во́льная барацьба́, ду́жаньне n.