Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
abcdfglmnorstvz.’ 
abimp-

impatience

[ɪmˈpeɪʃəns]

n.

1) нецярплі́васьць f., нецярпе́ньне n.

2) няўсе́длівасьць, няўры́мсьлівасьць, неўтаймава́насьць f.

impatient

[ɪmˈpeɪʃənt]

adj.

1) нецярплі́вы

2) неспако́йны, імклі́вы (пра каня́), неўтаймава́ны

impeach

[ɪmˈpi:tʃ]

v.t.

1) ста́віць пад сумне́ў

2) абвінава́чваць

3) абвяшча́ць імпі́чмэнт, вінава́ціць у злачы́нстве на дзяржа́ўнай паса́дзе

impeachment

[ɪmˈpi:tʃmənt]

n.

1) нага́на, ганьбава́ньне, абвінава́чаньне n.

2) імпі́чмэнт -у m.

impeccable

[ɪmˈpekəbəl]

adj.

1) беззага́нны, бездако́рны

2) беспамылко́вы, бясхі́бны; бязгрэ́шны

impede

[ɪmˈpi:d]

v.t.

1) перашкаджа́ць, заміна́ць чаму́

2) тармазі́ць, запаво́льваць (рух)

impediment

[ɪmˈpedɪmənt]

n.

1) перашко́да f., затры́мка f.

2) фізы́чны недахо́п

impedimenta

[ɪm,pedɪˈmentə]

n., pl.

перашко́ды

impel

[ɪmˈpel]

v.t. (-ll-)

1) прымуша́ць, падганя́ць, паганя́ць

2) ру́хаць, пхаць; гна́ць, прыганя́ць

The wind impelled the boat to shore — Ве́цер прыгна́ў чо́вен да бе́рагу

impellent

[ɪmˈpelənt]

1.

adj.

пабуджа́льны, які́ прымуша́е, падахво́чвае; ру́хальны

2.

n.

ру́хальная, пабуджа́льная сі́ла