Verbum

withstand

v.i.

вытры́мваць; трыва́ць; супрацьстая́ць

witless

adj.

1) бязглу́зды; неразу́мны

2) бязду́мны

witness

n.

1) сьве́дка -і m. & f.

2) сьве́дчаньне n., до́вад, до́каз -у m.

The man’s fingerprints bore witness to his guilt — Адбі́ткі па́льцаў бы́лі до́казам віны́ чалаве́ка

v.t.

1) быць сьве́дкам

He witnessed the accident — Ён быў сьве́дкам няшча́снага вы́падку

2) сьве́дчыць

witticism

n.

до́сьціп -у m.

wittily

adv.

дасьці́пна

wittiness

n.

дасьці́пнасьць f.

wittingly

adv.

сьве́дама; сумы́сьля, наўмы́сна

witty

adj.

дасьці́пны

a witty remark — дасьці́пная заўва́га