Verbum

expressive

adj.

1) які́ выяўля́е або́ азнача́е што-н.

2) выра́зны; экспрэсі́ўны, по́ўны пачуцьця́; шматзна́чны

expressly

adv.

1) я́сна, выра́зна; про́ста

2) спэцыя́льна, наўмы́сна

She came expressly to see you — Яна́ прыйшла́ спэцыя́льна, каб паба́чыцца з ва́мі

expropriate

v.t.

1) адчужа́ць, адбіра́ць, канфіскава́ць (маёмасьць)

2) экспрапрыява́ць

expropriation

n.

1) адчужэ́ньне n., экспрапрыя́цыя f.

2) канфіска́цыя f., пазбаўле́ньне ўла́снасьці

expulsion

n.

1) вы́пуск, выпуска́ньне (паве́тра зь лёгкіх)

2) выгна́ньне, выключэ́ньне n. (са шко́лы)

expurgate

v.t.

выкрэ́сьліваць, выкіда́ць непажада́ныя ме́сцы (у кні́зе); вычышча́ць