Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aehijnoruüvwyé
acdefgklmnoprstuvxz

dissipated

[ˈdɪsɪpeɪtəd]

adj.

1) расьцяру́шаны; разьве́яны

2) растра́чаны

3) змарнава́ны

a dissipated life — змарнава́нае жыцьцё

dissociable

[dɪˈsoʊʃəbəl]

adj.

1) аддзяля́льны, адлуча́льны

2) нетавары́скі

dissociate

[dɪˈsoʊʃieɪt]

v.t.

адмяжо́ўваць, разлуча́ць, аддзяля́ць

dissociate oneself (from) — адмежава́цца (ад)

dissociation

[dɪ,soʊʃiˈeɪʃən]

n.

аддзяле́ньне, адлучэ́ньне n.

dissolubility

[dɪ,sɑ:ljəˈbɪləti]

n.

раствара́льнасьць f.

dissoluble

[dɪˈsɑ:ljəbəl]

adj.

раствара́льны

dissolute

[ˈdɪsəlu:t]

adj.

распу́сны, разбэ́шчаны; непрысто́йны

dissolution

[,dɪsəˈlu:ʃən]

n.

1) ліквіда́цыя f. (арганіза́цыі)

2) ро́спуск -у m.

3) расклада́ньне n.

4) распуска́ньне, растапля́ньне n.

5) сьмерць f., заканчэ́ньне n.

dissolve

[dɪˈzɑ:lv]

1.

v.t.

1) распушча́ць, распуска́ць

2) касава́ць, разьвя́зваць

The marriage was dissolved — Жані́мства было́ разьвяза́нае

3) распуска́ць парля́мэнт

4) расклада́ць

2.

v.i.

распушча́цца

dissonance

[ˈdɪsənəns]

n.

1) немілагу́чнасьць, несугу́чнасьць f.; дысана́нс -у m.

2) нязго́да f., разла́д -у m.