fulminate
v.t
1) грамі́ць (і ў дру́ку)
2) суро́ва га́ніць, крытыкава́ць
2.1) рапто́ўна разьвіва́цца (пра хваро́бу)
2) выбуха́ць
3) грыме́ць і блі́скаць
fulminate
v.t
1) грамі́ць (і ў дру́ку)
2) суро́ва га́ніць, крытыкава́ць
2.1) рапто́ўна разьвіва́цца (пра хваро́бу)
2) выбуха́ць
3) грыме́ць і блі́скаць
fulmination
1) суро́вае асуджэ́ньне, зга́неньне
2) гвалто́ўны вы́бух
fulsome
1) шчо́дры
2) перабо́льшаны, няшчы́ры (пра пахвалу́)
3) Archaic агі́дны; пры́кры