Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aeijloruy
bcdegiklmnrstuvw

fade

[feɪd]

1.

v.i.

1) бля́кнуць; рабі́цца цьмя́ным (і пра ўспамі́ны); выцьвіта́ць; выгара́ць; ліня́ць (на со́нцы, у мыцьці́)

2) вя́нуць

3) слабе́ць; зьніка́ць

to fade away — паступо́ва зьніка́ць, заміра́ць

2.

v.t.

выпа́льваць (пра со́нца), пазбаўля́ць ко́леру

sunlight faded the curtains — со́нца вы́паліла фіра́нкі

fade in

v. (у ра́дыё, кіно́, тэлеба́чаньні) паступо́ва павялі́чваць сі́лу гу́ку або́ выра́знасьць выя́вы

fade out

v. паступо́ва зьмянша́ць сі́лу гу́ку або́ выра́знасьць выя́вы

Faeroes

[ˈferoʊz]

Фарэ́рскія астравы́, Фарэ́ры

fag

I [fæg]

1.

v.t.

зьнясі́льваць, стамля́ць (пра́цай)

2.

v.i.

зьнясі́львацца, стамля́цца

3.

n.

1) цяжка́я, ну́дная пра́ца

2) informal недапа́лак -лка, бычо́к -ка (цыгарэ́ты)

II [fæg]

n., Sl.

гомасэксуалі́ст -а m.; го́мік -а m.

fail

[feɪl]

1.

v.i.

1) цярпе́ць няўда́чу; не ўдава́цца

he failed — яму́ не ўдало́ся, ён завалі́ў спра́ву

2) не става́ць, не хапа́ць; адсу́тнічаць

3) тра́ціць сі́лы; занепада́ць, слабе́ць; паступо́ва заміра́ць

4) банкрутава́ць

5) ня здаць экза́мену

2.

v.t.

1) ня слу́хацца (ра́ды)

2) падво́дзіць, расчаро́ўваць

3) ста́віць ву́чню дрэ́нную адзна́ку; зрэ́зваць на экза́мэне

•

- without fail

failing

[ˈfeɪlɪŋ]

1.

n.

1) няўда́ча f.

2) сла́басьць f.; віна́ f.; зага́на f.

2.

prep.

1) без, за недахо́пам

failing good weather — калі́ ня бу́дзе паго́ды

2) пры адсу́тнасьці

failing election — у выпа́дку няўда́чы ў вы́барах

3.

adj.

1) слабы́, кво́лы (пра здаро́ўе)

2) яко́га не стае́, не хапа́е; нездавальня́ючы

a failing grade — нездавальня́ючая адзна́ка

failure

[ˈfeɪljər]

n.

1) няўда́ча f., права́л -у m., непасьпяхо́васьць f.

The trip was a failure — Пае́здка не ўдала́ся

a failure of crops — неўраджа́й -ю m.

2) упа́дак сі́лаў, стра́та f.

a failure of eyesight — стра́та зро́ку

3) банкру́цтва n.

4) няўда́чнік -а m., няўда́чніца f.

faint

[feɪnt]

1.

adj.

1) няя́сны (ду́мка), бля́клы, невыра́зны (ко́лер)

2) кво́лы, слабы́

a faint voice — кво́лы го́лас

3) неахво́тны, без запа́лу

4) блі́зкі да непрыто́мнасьці, гато́вы самле́ць

5) нясьме́лы, баязьлі́вы

2.

v.i.

мле́ць, тра́ціць прыто́мнасьць

3.

n.

непрыто́мнасьць f., самле́ньне n.

fainthearted

[,feɪntˈhɑ:rtəd]

adj.

баязьлі́вы, нясьме́лы, нерашу́чы