Verbum

comity

[ˈkɑ:məti]

n., pl. -ties

ве́тлівасьць, цывілізава́насьць f.

comity of nations

узае́мнае прызна́ньне зако́наў і звы́чаяў і́ншых на́родаў

comma

[ˈkɑ:mə]

n.

ко́ска f.

command

[kəˈmænd]

1.

v.t.

1) зага́дваць

to command the men to fire — загада́ць жаўне́рам страля́ць

2) кама́ндаваць; кірава́ць

The captain commands his ship — Капіта́н кіру́е караблём

3) панава́ць, мець кантро́ль

to command the seas — панава́ць на мо́рах

4) вы́сіцца, мець угля́д

2.

n.

1) зага́дваньне, кама́ндаваньне n.

2) зага́д, нака́з -у m.; інстру́кцыя f.; указа́ньне n.

3) Milit. кама́нда f., кама́ндаваньне n.

to be in command of a regiment — кама́ндаваць палко́м

under command — пад кама́ндаваньнем

at command — у распараджэ́ньні

4) аўтарытэ́т -у m., ула́да f.

5) вало́даньне n., бе́гласьць f. (мо́вы)

command post

гало́ўная кватэ́ра

commandant

[ˈkɑ:məndænt]

n.

1) нача́льнік -а m. (вае́ннай акадэ́міі або́ шко́лы), камандзі́р -а m.

2) камэнда́нт (крэ́пасьці)

commandeer

[,kɑ:mənˈdɪr]

v.t.

1) рэквізава́ць (прыва́тнае майно́)

2) прымусо́ва набіра́ць у во́йска

commander

[kəˈmændər]

n.

1) зага́дчык, нача́льнік -а, правады́р -а́ m.

2) кама́ндуючы -ага m.

3) капіта́н -а m.

commander-in-chief

pl. commanders-in-chief

гало́ўнакама́ндуючы

commanding

[kəˈmændɪŋ]

adj.

1) кама́ндуючы (афіцэ́р)

2) кіру́ючы; ула́дны, мо́цны

commanding influences — мо́цныя ўплы́вы

3) аўтарытэ́тны; які́ імпану́е, ро́біць ура́жаньне

a commanding voice — аўтарытэ́тны го́лас

4) які́ даміну́е або́ ўзвыша́ецца (напр. узго́рак)