Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
aehijnoruüvwyé
acdefgklmnoprstuvxz

dissociate

[dɪˈsoʊʃieɪt]

v.t.

адмяжо́ўваць, разлуча́ць, аддзяля́ць

dissociate oneself (from) — адмежава́цца (ад)

dissociation

[dɪ,soʊʃiˈeɪʃən]

n.

аддзяле́ньне, адлучэ́ньне n.

dissolubility

[dɪ,sɑ:ljəˈbɪləti]

n.

раствара́льнасьць f.

dissoluble

[dɪˈsɑ:ljəbəl]

adj.

раствара́льны

dissolute

[ˈdɪsəlu:t]

adj.

распу́сны, разбэ́шчаны; непрысто́йны

dissolution

[,dɪsəˈlu:ʃən]

n.

1) ліквіда́цыя f. (арганіза́цыі)

2) ро́спуск -у m.

3) расклада́ньне n.

4) распуска́ньне, растапля́ньне n.

5) сьмерць f., заканчэ́ньне n.

dissolve

[dɪˈzɑ:lv]

1.

v.t.

1) распушча́ць, распуска́ць

2) касава́ць, разьвя́зваць

The marriage was dissolved — Жані́мства было́ разьвяза́нае

3) распуска́ць парля́мэнт

4) расклада́ць

2.

v.i.

распушча́цца

dissonance

[ˈdɪsənəns]

n.

1) немілагу́чнасьць, несугу́чнасьць f.; дысана́нс -у m.

2) нязго́да f., разла́д -у m.

dissonant

[ˈdɪsənənt]

adj.

1) несугу́чны

2) нязго́дны

dissuade

[dɪˈsweɪd]

v.t.

адгаво́рваць; адра́йваць