Verbum

expedient

adj.

1) мэтазго́дны, дамэ́тны, спра́ўны; адпаве́дны абста́вінам, выго́дны

2) своекары́сьлівы

n.

спо́саб -у m., сро́дак -ку m. (для асягне́ньня мэ́ты)

political expedients — паліты́чныя хі́трыкі

expedite

v.t.

1) палягча́ць; прысьпе́шваць; паскара́ць

2) ху́тка выко́нваць, зала́джваць

3) афіцы́йна выдава́ць (дакумэ́нт)

adj.

1) во́льны (ад перашко́даў)

2) ху́ткі, спры́тны (пра чалаве́ка), спра́ўны, гато́вы, прыда́тны да ўжы́тку (пра прыла́ду)

expedition

n.

1) экспэды́цыя f.

2) спра́ўнае, ху́ткае дзе́яньне; ху́ткасьць f.

expel

v.t.

1) выпі́хваць, выштурхо́ўваць

2) выганя́ць; выключа́ць; выкіда́ць

to expel from school — вы́ключыць са шко́лы

expend

v.t.

выдатко́ўваць (гро́шы); тра́ціць

expenditure

n.

1) выда́так -ку m.

2) укла́д -у m., затра́та f. (ча́су, пра́цы, стара́ньняў)

expense

n.

1) кошт -у m.

at someone’s expense — на чый-н. кошт, за чый-н. кошт; на чые́-н. гро́шы

2) выда́так -ку m.

3) стра́та, цана́ f.

•

- at the expense of his job

- expenses

expenses

выда́ткі (зьвя́заныя з чым-н.)

expensive

adj.

кашто́ўны, дарагі́

expensively

adv.

до́рага, бага́та, замо́жна (жыць)