Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz3-$’
abcdefgijklmnopqrstuvwxy-.
acehiopqtu 

expatiate

[ekˈspeɪʃieɪt]

v.i.

1) (on) разво́дзіць гавары́льню; расьпі́свацца

2) блука́ць (у ду́мках)

expatriate

1. [eksˈpeɪtrieɪt]

v.t.

1) ссыла́ць на выгна́ньне, пазбаўля́ць грамадзя́нства

2) (oneself) адмаўля́цца ад грамадзя́нства свайго́ кра́ю

2. [eksˈpeɪtriət]

adj.

выгна́нскі, эмігра́нцкі

3.

n.

выгна́ньнік, эмігра́нт -а m.

expatriation

[eks,peɪtriˈeɪʃən]

n.

1) выгна́ньне n.

2) эмігра́цыя f., адмаўле́ньне ад свайго́ грамадзя́нства

expect

[ɪkˈspekt]

v.t.

1) чака́ць, спадзява́цца

2) разьлі́чваць, спадзява́цца

3) informal ду́маць

expectation

[,ekspekˈteɪʃən]

n.

чака́ньне; спадзява́ньне

expedience

[ɪkˈspi:diəns]

n., pl. -cies

1) спра́ўнасьць f.

2) выго́днасьць; кары́снасьць, мэтазго́днасьць f.

3) асабі́стая выго́да, кары́сьць, своекары́сьлівасьць f.

expediency

[ɪkˈspi:diənsi]

гл. expedience

expedient

[ɪkˈspi:diənt]

1.

adj.

1) мэтазго́дны, дамэ́тны, спра́ўны; адпаве́дны абста́вінам, выго́дны

2) своекары́сьлівы

2.

n.

спо́саб -у m., сро́дак -ку m. (для асягне́ньня мэ́ты)

political expedients — паліты́чныя хі́трыкі

expedite

[ˈekspədaɪt]

1.

v.t.

1) палягча́ць; прысьпе́шваць; паскара́ць

2) ху́тка выко́нваць, зала́джваць

3) афіцы́йна выдава́ць (дакумэ́нт)

2.

adj.

1) во́льны (ад перашко́даў)

2) ху́ткі, спры́тны (пра чалаве́ка), спра́ўны, гато́вы, прыда́тны да ўжы́тку (пра прыла́ду)

expedition

[,ekspəˈdɪʃən]

n.

1) экспэды́цыя f.

2) спра́ўнае, ху́ткае дзе́яньне; ху́ткасьць f.