прыст
1. Прамая дарога (Пін.).
2. Цячэнне вады на балоце (Пін.). Тое ж пры́стачка (Пін.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
Каралеўская Слабада (прыст., в.) 5/427
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Кассё (прыст., в.) 1/513 (к.); 5/499
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Свержань (прыст., в., Рагачоўскі р-н) 9/436
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
*Сула́гада, сулагода ’згода’ (ТС). З прыст. су- і лагода, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прашавярэ́ніцца ’не выканаць загаду’ (Нас.). З прыст. пра-, прыст. ша‑ аргатычнага паходжання і вярэ́ніцца. Апошняе паходзіць ад вярэня, параўн. вярэнька ’някемлівы, мешкаваты чалавек’ (гл). Сюды ж з іншай суфіксацыяй рус. цвяр. ша́верзить ’строіць падкопы’, ша́верзні ’плёткі’, ша́верзень ’пляткар’ і бел. вярзці (гл. Фасмер, 4, 393).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Паме́жак ’узмежак, мяжа’ (ТСБМ). Конфікснае ўтварэнне (прыст. па‑ і суф. ‑ак) ад мяжа (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сабе́чыць, часцей з прыст. прысабе́чыць ’набываць ва ўласнасць’, ’прысвойваць’ (Нас.). Дэрыват ад займ. сабе.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Су́гані ’загон поля ад разоры да разоры’ (калінк., Сл. ПЗБ), су́ганькі ’месца, дзе сыходзяцца гоні’ (Шат.). З прыст. су- і гоні (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сузо́к ’мыс’ (Ласт.). Рус. пск., цвяр. сузо́к ’мыс’. Да уз‑ (гл. вузкі) з прыст. с‑ і суф. ‑ок. Параўн. суга ’тс’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)