пла́стыр

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пла́стыр пла́стыры
Р. пла́стыру пла́стыраў
Д. пла́стыру пла́стырам
В. пла́стыр пла́стыры
Т. пла́стырам пла́стырамі
М. пла́стыры пла́стырах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пла́стыр, -у, м.

Наклееная на тканіну ліпкая лекавая маса, якая прыкладваецца да ран, нарываў і пад.

|| прым. пла́стырны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́стыр, -ру м., в разн. знач. пла́стырь;

лі́пкі п. — ли́пкий пла́стырь;

выцяжны́ п. — вытяжно́й пла́стырь;

падво́дзіць п. — мор. подводи́ть пла́стырь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пла́стыр, ‑у, м.

1. Наклееная на тканіну ліпкая лекавая маса, якая прыкладваецца да ран, нарываў і пад. У Любецкага была падвязана чорнай хусцінкай рука, галава забінтавана і заклеены пластырам твар. Карпюк.

2. Спец. Прыстасаванне са спецыяльнай парусіны, якім часова латаюць прабоіны на судне.

[Ад грэч. émplastron — мазь, пластыр.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́стыр м мед Pfláster n -s, -;

прыкла́дваць пла́стыр ein Pfláster áuflegen;

закле́іць пла́стырам ein Pfláster verklében auf (A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пла́стыр

[(польск. plaster < ням. Pflaster, ад лац. (em)plastrum < гр. (em)plastron)]

1) нанесеная на тканіну ліпкая лекавая маса, якая прыкладваецца да ран, нарываў;

2) прыстасаванне са спецыяльнай парусіны, якім часова латаюць прабоіны на судне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Пла́стыр ’наклееная на тканіну ліпкая лекавая маса, якая прыкладаецца да ран, нарываў і да т. п.’ (ТСБМ). З рус. пластырь ’тс’ (новае запазычанне). Аднак трэба прымаць пад увагу тое, што гэтая лексема прыйшла на ўсх.-слав. тэрыторыю з прыняццем хрысціянства і ў стараж.-рус. мове вядомая з XI ст. Побач з ёй існавалі ст.-бел. плястеръ, плястръ, фяястръ ’тс’ (1518 г.), якія са ст.-польск. plaster, plastr (Булыка, Лекс. запазыч., 130), а яны — са ст.-в.-ням. pflastar ’павязка на рану’, ’брук’; апрача гэтага ў бел. дыялектах пашырана лексема пляйстар (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нарыўны́, -а́я, -о́е.

Які прызначаны для лячэння нарыва.

Н. пластыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́стырь в разн. знач. пла́стыр, -ру м.;

ли́пкий пла́стырь лі́пкі (ліпу́чы) пла́стыр;

вытяжно́й пла́стырь выцяжны́ пла́стыр;

подводи́ть пла́стырь мор. падво́дзіць пла́стыр.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выцяжны́, -а́я, -о́е.

Прызначаны для выцяжкі (гл. выцягнуць у 3 знач.).

В. пластыр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)