Спыніць якое‑н. дзеянне, выйсці з якога‑н. стану. Аркестр перастаў іграць, і пары пачалі выходзіць у парк.Скрыпка.Спіць хлопчык, як забіты, і кашляць перастаў.Гарэцкі.Камунізм перастаў быць толькі навуковай тэорыяй, ён выйшаў на прасторы рэвалюцыйнай практыкі.«Звязда».// Спыніцца, кончыцца (пра дождж, снег, вецер). Дождж перастаў на світанні, і хлопцы зараз жа пачалі рыхтавацца ў дарогу.Маўр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераста́цьáufhören vi (zu + inf); von etw. (D) áblassen*;
дождж пераста́ў es hat áufgehört zu régnen;
пераста́нь! hör (damít) auf!
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пераста́ць ’перастаць’ (ТСБМ), укр.переста́ти ’тс’, ’станавіцца на дарозе’, рус.перестать, стараж.-рус.перестати ’спыніцца, адстаць, спыніць’, польск.przestać, н.-луж.pśesiaś, в.-луж.přeslać ’перастаць, прыпыніцца’, чэш.přestati ’тс’, славац.prestať ’перастаць, пакінуць, скончыцца’, славен.prestáti, серб.-харв.прѐстати, макед.престане, балг.преста́на ’тс’, ст.-слав.прѣстати ’перастаць, наступіць’, ’спыніць’. Прасл.*perstati. Параўн. аналагічна ўтворанае лац.per‑stāre ’цвёрда стаяць, заставацца на месцы, працягвацца’. Да пера- і стаць (гл.) (Трубачоў, Проспект, 69–70).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перастаць, пакінуць, кінуць
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
перастава́цьнесов. перастава́ць; см.пераста́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разонра́витьсясов., разг.пераста́ць падаба́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)