шчу́кнуць

‘перастаць, сціхнуць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. шчу́кне шчу́кнуць
Прошлы час
м. шчу́кнуў шчу́кнулі
ж. шчу́кнула
н. шчу́кнула
Дзеепрыслоўе
прош. час шчу́кнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)