Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
пазы́ка, -і, ДМ -зы́цы, мн. -і, -зы́к, ж.
1. Фінансавая аперацыя, якая заключаецца ў атрыманні грошай у доўг на пэўных умовах.
Дзяржаўная ўнутраная п.
2. Выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і пад., а таксама грошы, рэчы і пад., узятыя ў доўг.
Грашовая п.
Незваротная п.
|| прым.пазыко́вы, -ая, -ае.
Пазыковая аперацыя.
П. банк.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазы́каж.
1. заём м.;
абліга́цыі ~кі — облига́ции за́йма;
2. ссу́да;
узя́ць ~ку — взять ссу́ду
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пазы́ка, ‑і, ДМ ‑зыцы, ж.
1. Грашовая аперацыя, якая заключаецца ў тым, што некаторая сума грошай бярэцца ў доўг на пэўных умовах звароту. Дзяржаўная ўнутраная пазыка. Узяць пазыку. Выплаціць пазыку.
2. Выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і інш., а таксама грошы, рэчы і інш., узятыя ў доўг. Сярэднія сяляне і вясковая бедната, атрымліваючы пазыку ад банка і не маючы магчымасці расплаціцца, часта трацілі зямлю і маёмасць.«Весці».А што калі б Ладуцька для пачатку паспрабаваў узяць у дзяржавы грашовую пазыку?Краўчанка.Дзяржава дала насенную пазыку.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
працэ́нтная пазы́ка verzínsliche Anleihe; Dárlehen n -s, - (субсідыя);
тэрміно́вая пазы́ка befrístete Ánleihe;
уну́траная пазы́каÍnlandsanleihe f;
пазы́ка пад ні́зкія працэ́нты Dárlehen zu níedrigem Zínssatz;
вы́пусціць пазы́куéine Ánleihe heráusgeben*;
аб’яві́ць падпі́ску на пазы́куéine Ánleihe zur Zéichnung áuflegen;
падпіса́цца на пазы́куéine Ánleihe zéichnen;
вы́пуск пазы́кі die Áuflage der Ánleihe;
дацькаму-нпазы́куj-méine Ánleihe gewähren;
узя́ць укаго-нпазы́ку bei j-méine Ánleihe máchen;
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пазы́ка ’выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і інш., а таксама грошы, рэчы і інш., узятыя ў доўг’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Гарэц., Мядзв., Грыг., Шат., Бяльк., Мат. Гом.), пазы́чка ’талака’ (ДАБМ, 905). З польск.pożyczka, або аддзеяслоўнае ўтварэнне ад пазычыць. Адносна з гл. зычыць. У бел. м. слова з’явілася ў сярэдзіне XIX ст. (Гіст. лекс., 238).