пазы́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пазы́ка пазы́кі
Р. пазы́кі пазы́к
Д. пазы́цы пазы́кам
В. пазы́ку пазы́кі
Т. пазы́кай
пазы́каю		 пазы́камі
М. пазы́цы пазы́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пазы́ка, -і, ДМ -зы́цы, мн. -і, -зы́к, ж.

1. Фінансавая аперацыя, якая заключаецца ў атрыманні грошай у доўг на пэўных умовах.

Дзяржаўная ўнутраная п.

2. Выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і пад., а таксама грошы, рэчы і пад., узятыя ў доўг.

Грашовая п.

Незваротная п.

|| прым. пазыко́вы, -ая, -ае.

Пазыковая аперацыя.

П. банк.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазы́ка ж.

1. заём м.;

абліга́цыі ~кі — облига́ции за́йма;

2. ссу́да;

узя́ць ~ку — взять ссу́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазы́ка, ‑і, ДМ ‑зыцы, ж.

1. Грашовая аперацыя, якая заключаецца ў тым, што некаторая сума грошай бярэцца ў доўг на пэўных умовах звароту. Дзяржаўная ўнутраная пазыка. Узяць пазыку. Выплаціць пазыку.

2. Выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і інш., а таксама грошы, рэчы і інш., узятыя ў доўг. Сярэднія сяляне і вясковая бедната, атрымліваючы пазыку ад банка і не маючы магчымасці расплаціцца, часта трацілі зямлю і маёмасць. «Весці». А што калі б Ладуцька для пачатку паспрабаваў узяць у дзяржавы грашовую пазыку? Краўчанка. Дзяржава дала насенную пазыку. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пазы́ка ’выдача ў доўг на пэўных умовах грошай, рэчаў і інш., а таксама грошы, рэчы і інш., узятыя ў доўг’ (ТСБМ, Нас., Яруш., Гарэц., Мядзв., Грыг., Шат., Бяльк., Мат. Гом.), пазы́чка ’талака’ (ДАБМ, 905). З польск. pożyczka, або аддзеяслоўнае ўтварэнне ад пазычыць. Адносна з гл. зычыць. У бел. м. слова з’явілася ў сярэдзіне XIX ст. (Гіст. лекс., 238).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазы́ка-ашча́дны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазы́ка-ашча́дны пазы́ка-ашча́дная пазы́ка-ашча́днае пазы́ка-ашча́дныя
Р. пазы́ка-ашча́днага пазы́ка-ашча́днай
пазы́ка-ашча́днае		 пазы́ка-ашча́днага пазы́ка-ашча́дных
Д. пазы́ка-ашча́днаму пазы́ка-ашча́днай пазы́ка-ашча́днаму пазы́ка-ашча́дным
В. пазы́ка-ашча́дны (неадуш.)
пазы́ка-ашча́днага (адуш.)		 пазы́ка-ашча́дную пазы́ка-ашча́днае пазы́ка-ашча́дныя (неадуш.)
пазы́ка-ашча́дных (адуш.)
Т. пазы́ка-ашча́дным пазы́ка-ашча́днай
пазы́ка-ашча́днаю		 пазы́ка-ашча́дным пазы́ка-ашча́днымі
М. пазы́ка-ашча́дным пазы́ка-ашча́днай пазы́ка-ашча́дным пазы́ка-ашча́дных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пазыка, крэдыт; пазычка (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

беспрацэ́нтны, -ая, -ае.

На які не налічваюцца працэнты.

Беспрацэнтная пазыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доўгатэрміно́вы, -ая, -ае.

Дадзены або разлічаны на доўгі тэрмін.

Доўгатэрміновая пазыка.

|| наз. доўгатэрміно́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кароткатэрміно́вы, -ая, -ае.

Які працягваецца кароткі тэрмін, дазваляецца на кароткі час.

К. водпуск.

Кароткатэрміновая пазыка.

|| наз. кароткатэрміно́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)