Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ну́дзіцьнесов., безл. тошни́ть, мути́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ну́дзіць, ‑дзіць; безас.незак.
1. Пра млосны стан, які бывае перад рвотай. Хлопцы вярнуліся да рукзакоў, той-сёй прыклаўся да сваіх пляшак, бо самалёт добра кідала і некаторых пачало нудзіць.Новікаў.Ванду нудзіла. Каб не зваліцца з ног, яна прытулілася да сцяны.Мяжэвіч.
2.перан.Разм. Пра пачуццё агіды да каго‑, чаго‑н. [Шпакоўскі:] — Нудзіць мяне, калі ты ныеш.Гурскі.Мяне ўжо нудзіла ад .. [балаганных] відовішчаў.Мікуліч.
нудзі́ць, нуджу́, ну́дзіш, ну́дзіць; незак.
1.пакім-чым і без дап. Тое, што і нудзіцца. — Так, мы ўсе тут нудзім па радзіме ды па блізкіх, але... Ліба не дасказала. — Толькі ў адных больш шансаў на зварот, а ў другіх іх меней...Гартны.Цяпер.. [дзядзька Язэп] не так нудзіць, больш можа гаварыць аб Міхале — прывык патроху, што памёр ён.Чорны.
2.каго і без дап. Выклікаць, наганяць пачуццё нуды. Па-ранейшаму [Міканор] не таіў, што ўся гэта гаворка нудзіць яго.Мележ.Апошні агеньчык мой дагарае. І студзіць, і нудзіць асенні дождж.Вярба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ну́дзіцьбезас.:
мяне́ну́дзіць mir ist schlecht, mir ist übel;
ад гэ́тага ўжо ну́дзіцьперан.разм. davón wird éinem schon (ríchtig) übel; das geht (D) auf die Nérven [auf den Geist]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Ну́дзіць ’прымушаць’ (Гарэц.), ’прымушаць; сумаваць; муціць’ (Нас.), ’цягнуць на ваніты, ныць’ (ТС), ’муціць; ныць, балець’ (Сл. ПЗБ), ’муціць, называць на ванітаванне’ (Бяльк.), ’занядбаць цела; цягнуць на ваніты’ (Нік. Очерки), нудзіць ’цягнуць на ваніты’ (Касп., Шат.), ну́дыты ’цягнуць на ваніты; сумаваць, маркоціць’ (Клім.), ну́дзяць ’сумаваць, маркоціцца’ (Чэрн.), укр.ну́дити ’мучыць, таміць; прымушаць; наводзіць сум; цягнуць на ваніты’, рус.нуди́ть ’прымушаць; турбаваць; мучыць; сумаваць; цягнуць на ваніты’, польск.nudzić ’не весяліць; ныць; марудзіць; маркоціць; муціць’, чэш.nuditi ’наводзіць нуду, маркоту’, славац.nudiť ’тс’, славен.nuditi ’прымушаць, прапанаваць, даваць’, серб.-харв.ну̏дити ’прапанаваць; частаваць’, макед.нуди ’тс’, балг.нудя ’прымушаць’. Прасл.*nuditi, паводле Махэка₂ (402), мела першапачатковае значэнне ’рабіць націск, прымушаць, прыгнятаць’; параўн. таксама Фасмер, 3, 88 (*nuditi < *nuda); Бязлай, 2, 229; Слаўскі, SOr, 18, 265; Жураўлёў, Этимология–1967, 112.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зану́дзіць, -іць; безас., зак., каго.
Пачаць нудзіць.
З самага ранку яго занудзіла.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пота́шниватьнесов., безл.ну́дзіць, пану́джваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)