ну́дзіць
‘нудзіць каго-небудзь (мяне нудзіць) і без прамога дапаўнення (ён нудзіць)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| ну́джу | ну́дзім | |
| ну́дзіш | ну́дзіце | |
| ну́дзіць | ну́дзяць | |
| Прошлы час | ||
| ну́дзіў | ну́дзілі | |
| ну́дзіла | ||
| ну́дзіла | ||
| Дзеепрыслоўе | ||
| ну́дзячы | ||
Іншыя варыянты: нудзі́ць.
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)