нудзі́ць
‘нудзіць каго-небудзь (мяне нудзіць) і без прамога дапаўнення (ён нудзіць)’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| нуджу́ | ну́дзім | |
| ну́дзіш | ну́дзіце | |
| ну́дзіць | ну́дзяць | |
| Прошлы час | ||
| нудзі́ў | нудзі́лі | |
| нудзі́ла | ||
| нудзі́ла | ||
| Загадны лад | ||
| нудзі́ | нудзі́це | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ну́дзячы | ||
Іншыя варыянты: ну́дзіць.
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)