махну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.

1. гл. махаць.

2. Кінуцца куды-н. (разм.).

М. цераз плот.

3. Адправіцца, паехаць куды-н. (разм.).

М. на поўдзень.

◊

Махнуць рукой на каго-што (разм.) — перастаць звяртаць увагу на каго-, што-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

махну́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. махну́ махнё́м
2-я ас. махне́ш махняце́
3-я ас. махне́ махну́ць
Прошлы час
м. махну́ў махну́лі
ж. махну́ла
н. махну́ла
Загадны лад
2-я ас. махні́ махні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час махну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

махну́ць сов., однокр.

1. махну́ть, взмахну́ть;

м. флажко́м — махну́ть (взмахну́ть) флажко́м;

2. махну́ть, качну́ть, мотну́ть; болтну́ть;

1, 2 см. маха́ць;

3. разг. махну́ть;

м. у Санкт-Пецярбу́рг — махну́ть в Санкт-Петербу́рг;

◊ м. руко́й — (на каго, што) махну́ть руко́й (на кого, что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

махну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

1. Аднакр. да махаць (у 1 знач.). Хацяноўскі махнуў пугай, і коні весела пабеглі па прыгожай лясной дарозе. Чарнышэвіч.

2. Разм. Адправіцца, паехаць куды‑н. Васіль, пераапрануўшыся ў легіянерскую форму, з пакетам махнуў у тыл. Нікановіч.

3. Разм. Кінуцца. Не чакаючы новага нападу і адчуўшы, што справа абарочваецца ў нядобры бок, стралою махнуў дзед Талаш у густы хмызняк і знік з вачэй у момант вока. Колас.

4. (з прыназ. «у» у В). Разм. Стаць, зрабіцца кім‑н. Махнуць з токараў у свідравальшчыкі.

•••

Махнуць рукой на каго-што — перастаць звяртаць увагу на каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

махну́ць

1. гл. махаць;

2. разм. (адправіцца, паехаць) sich áufmachen, sich auf den Weg máchen, lósziehen* аддз. vi (s), auf und davón géhen*;

ён махну́ў на по́ўдзень er ist nach dem Süden auf und davón;

3. (кінуцца) springen* vi, sich schwíngen* (цераз што-н. über A);

ён махну́ў це́раз плот er sprang über den Zaun;

◊

махну́ць руко́й на каго-н., на што-н. j-n, etw. áufgeben*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

маха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. чым. Рабіць узмахі, рухі ў паветры.

М. рукой каму-н.

2. чым. Трэсці чым-н., пагражаючы каму-н.

М. кулаком.

3. Хутка ісці, рухацца, шпарыць (разм.).

Прыйшлося м. пяць кіламетраў па дажджы.

|| аднакр. махну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. маха́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

памаха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каму, чым.

Махнуць некалькі разоў.

П. рукой, каб хутчэй ішлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мах², выкл., у знач. вык. (разм.).

Ужыв. для абазначэння хуткага руху (ад дзеяслова махнуць — махаць).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

узмахну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., чым.

Махнуць (з рухам уверх).

У. крыламі.

|| мнагакр. узма́хваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. узма́х, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

махну́ть сов., в разн. знач. махну́ць;

◊

махну́ть руко́й (на кого, что) махну́ць руко́й (на каго, што).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)