махну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.
1. гл. махаць.
2. Кінуцца куды-н. (разм.).
М. цераз плот.
3. Адправіцца, паехаць куды-н. (разм.).
М. на поўдзень.
◊
Махнуць рукой на каго-што (разм.) — перастаць звяртаць увагу на каго-, што-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
махну́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
махну́ |
махнё́м |
| 2-я ас. |
махне́ш |
махняце́ |
| 3-я ас. |
махне́ |
махну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
махну́ў |
махну́лі |
| ж. |
махну́ла |
| н. |
махну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
махні́ |
махні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
махну́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
махну́ць сов., однокр.
1. махну́ть, взмахну́ть;
м. флажко́м — махну́ть (взмахну́ть) флажко́м;
2. махну́ть, качну́ть, мотну́ть; болтну́ть;
1, 2 см. маха́ць;
3. разг. махну́ть;
м. у Санкт-Пецярбу́рг — махну́ть в Санкт-Петербу́рг;
◊ м. руко́й — (на каго, што) махну́ть руко́й (на кого, что)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
махну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. Аднакр. да махаць (у 1 знач.). Хацяноўскі махнуў пугай, і коні весела пабеглі па прыгожай лясной дарозе. Чарнышэвіч.
2. Разм. Адправіцца, паехаць куды‑н. Васіль, пераапрануўшыся ў легіянерскую форму, з пакетам махнуў у тыл. Нікановіч.
3. Разм. Кінуцца. Не чакаючы новага нападу і адчуўшы, што справа абарочваецца ў нядобры бок, стралою махнуў дзед Талаш у густы хмызняк і знік з вачэй у момант вока. Колас.
4. (з прыназ. «у» у В). Разм. Стаць, зрабіцца кім‑н. Махнуць з токараў у свідравальшчыкі.
•••
Махнуць рукой на каго-што — перастаць звяртаць увагу на каго‑, што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. чым. Рабіць узмахі, рухі ў паветры.
М. рукой каму-н.
2. чым. Трэсці чым-н., пагражаючы каму-н.
М. кулаком.
3. Хутка ісці, рухацца, шпарыць (разм.).
Прыйшлося м. пяць кіламетраў па дажджы.
|| аднакр. махну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| наз. маха́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
памаха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каму, чым.
Махнуць некалькі разоў.
П. рукой, каб хутчэй ішлі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мах², выкл., у знач. вык. (разм.).
Ужыв. для абазначэння хуткага руху (ад дзеяслова махнуць — махаць).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узмахну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак., чым.
Махнуць (з рухам уверх).
У. крыламі.
|| мнагакр. узма́хваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. узма́х, -у, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
махну́ть сов., в разн. знач. махну́ць;
◊
махну́ть руко́й (на кого, что) махну́ць руко́й (на каго, што).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
махану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., аднакр.
Разм. Тое, што і махнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)