махну́ць сов., однокр.

1. махну́ть, взмахну́ть;

м. флажко́м — махну́ть (взмахну́ть) флажко́м;

2. махну́ть, качну́ть, мотну́ть; болтну́ть;

1, 2 см. маха́ць;

3. разг. махну́ть;

м. у Санкт-Пецярбу́рг — махну́ть в Санкт-Петербу́рг;

м. руко́й — (на каго, што) махну́ть руко́й (на кого, что)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)