die ~ verlíeren* — згубі́ць [стра́ціць] арыента́цыю
die ~ ist erschwért — гэ́та абцяжа́рвае [ускладнце] арыента́цыю
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
áusschlagen
*
1.
vt
1) выбіва́ць
2) (mitD) абіва́ць, абшыва́ць (чым-н.)
3) адхіля́ць, адмаўля́ць
j-m etw. ~ — рэ́зка адмо́віць каму́-н. у чым-н.
2.
vi
1) (h) брыка́цца
2) (s) распуска́цца (пра пупышкі)
3) (s) канча́цца
die Sáche schlug zu séinem Gúnsten aus — спра́ва павярну́лася на яго́ кары́сць
4) (s) прабіва́цца (пра полымя); выступа́ць на паве́рхню; мед. высыпа́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
spínnen
*
1.
vt
1) пра́сці
2) разм. заду́мваць, наду́мваць
Ränke ~ — пле́сці інтры́гі
2.
vi
1) выдумля́ць; вярзці́ лухту́
du spinnst wohl! — ты не ў сваі́м ро́зуме!
er spinnt ímmer an éinem Gedánken — яго́ ўвесь час займа́е адна́ ду́мка
2) му́ркаць, мурэ́дкаць (пра ката)
◊ nichts ist so gut gespónnen, es kommt doch éndlich an die Sónnen — ≅ шы́ла ў мяшку не схава́еш
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
nächst
1.
a (най)бліжэ́йшы, найкараце́йшы, са́мы блі́зкі, насту́пны, чарго́вы
in den ~en Jáhren — у бліжэ́йшыя гады́
das ~e Mal — у насту́пны раз
bei ~er Gelégenheit — пры пе́ршым зру́чным вы́падку
der ~e Béste — пе́ршы сустрэ́чны, любы́, пе́ршы, хто пападзе́цца
2.
prp (D) каля́, паблі́зу, пасля́
~ dem Hause — каля́ [паблі́зу] до́ма
~ ihm — усле́д за ім, пасля́яго́
3.
adv
am ~en — бліжэ́й за ўсё
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
gláuben
1.
vt ве́рыць, меркава́ць, ду́маць
man sóllte ~… — здава́лася б…
sich sícher ~ — лічы́ць сябе́ ў бяспе́цы
2.
vi (ana) ве́рыць (у каго-н., у што-н.)
das gláube ich schon — мярку́ю, што гэ́та так
j-m ~ — ве́рыць каму́-н.
er glaubt fest darán — ён упэўнены ў гэ́тым
◊ er muss [soll] darán ~ — разм. яму́ пры́йдзецца з гэ́тым (пры)міры́цца; яму́ кане́ц, яго́ пе́сня спе́та
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Last
f -, -en
1) цяжа́р, груз
2) цяжа́р, гнёт
j-m zur ~ fállen* — быць цяжа́рам каму́-н.; быць паста́ўленым у віну́ каму́-н.
j-m etw. zur ~ légen — ста́віць у ві- ну́ каму́-н. што-н., вінава́ціць каго́-н. у чым-н.
éine ~ fiel ihm ab — у яго́ гара́ звалі́лася з плячэ́й
3) plкамерц. адлічэ́нні
zu ~en des Käufers — за кошт пакупніка́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
lösen
1.
vt
1) развя́зваць
den Knóten ~ — развяза́ць ву́зел
2) скасава́ць (дагавор)
3) раша́ць (задачу); выраша́ць (спрэчкі)
die Zwéifel ~ — разагна́ць сумне́нні
4) хім. раствара́ць
5) браць (білет на цягнік і да т.п.)
2.
(sich)
1.
вайск. адрыва́цца, адыхо́дзіць, адступа́ць
2) (vonD) расстава́цца (з кім-н.)
3) адмежава́цца, адарва́цца
4)
er löste sich aus der Erstárrung — здранцве́нне [аняме́нне] у яго́ прайшло́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
бубні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; ‑нім, ‑ніце; незак., што і без дап.
Разм.
1. Біць у бубен; барабаніць. [Юрка:] — Нашто вы бубен дасталі? [Жыгунец:] — Бубніць пайду.Чорны.// Ствараць, утвараць гукі, падобныя да гукаў бубна. Аднастайна, сумотна бубніць дождж у шыбы акон.Шамякін.
2.перан. Гаварыць ціха, незразумела, манатонна. Таркевіч рабіў уражанне сярдзітага чалавека. Бровы яго пераважна былі нахмураны, ён меў звычай бубніць і прыгаворваць: «Ці гэта парадак?»Колас.Дастаўшы чыгунок ці якую варэйку, .. [Андрэй Данілавіч] адхопліваў гарачы кружок, заглядваў у пасудзіну і дабрадушна бубніў: «Ну, а тут што ёсць? Чаго нам тут накухарыла?»Ракітны.// Назойліва паўтараць адно і тое ж. — Печаны гад! І зямля іх такіх носіць. Усю дарогу мне бубніў, што вайне канец.С. Александровіч.
•••
Бубніць (сабе) пад нос — гаварыць вельмі ціха, незразумела.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)